Thursday, March 26, 2009

carpon,,,

Ulah getas harupateun

Ulah nampik memeh mikir,

narima memeh dimanah.

Mangka sing leuleus jeujeurna,

mangka landung aisanana,

pan manusa tara sampurnaa

pan manusa aya cedana,

anu hade

anu goreng

kabeh kaulakeun, kabeh!

da kabeh kaula gusti.

Ahung ka Sang Rarawana.

Ahung ka Sang Rarawani.

Rarawana pangyuga beurang.

Rarawani huriping peuting.

Hampura mun kaluhuran

da kaula seja medar carita,

carita jaman iraha

carita di mana boa,

carita saukur catur

catur mung bukur ngalamun

ngalamun ngapungkeun kalbu

ngoreh pabetekan dongeng

sugan we aya buahna.

Alaeun urang sadaya.

Ahung …!

Ahung …!

Mugi agung cukup lumur

Muga jembar hampurana

Ulah getas harupateun

Ulah nampik memeh mikir,

narima memeh dimanah.

Mangka sing leuleus jeujeurna,

mangka landung aisanana,

pan manusa tara sampurna

pan manusa aya cedana,

anu hade

anu goreng

kabeh kaulakeun, kabeh!

da kabeh kaula gusti.

Ahung ka Sang Rarawana.

Ahung ka Sang Rarawani.

Rarawana pangyuga beurang.

Rarawani huriping peuting.

Hampura mun kaluhuran

da kaula seja medar carita,

carita jaman iraha

carita di mana boa,

carita saukur catur

catur mung bukur ngalamun

ngalamun ngapungkeun kalbu

ngoreh pabetekan dongeng

sugan we aya buahna.

Alaeun urang sadaya

Ahung …!

Ahung …!

Kocap sabada rajah bubuka! Dina kidung Juru Pantun, aya galur beh ditueun Cipanglamun nunjang ngidul. Di nagara mana boa.Teuing di mana pernahna eta nagara. Ngan nu pasti di alas bandawasa tempatna. Di nagara sabangsaning sasatoan. Palias lain di nagri manusa. Paralun kula nun, paralun …!

Kapicatur di muara Cipanglamun, di basisir sagara Panyawangan. Handapeun tangkal kalapa nu hejo daunna, nu coklat tangkalna, nu akar-akarna ngarambat lemah; sakadang begog ugal-igel lir nu atoh, sura-seuri suka ati, susurakan lir nu bungah taya padana. Lulumpatan, ber ka kaler, bieur ka kidul, berengbeng ka wetan, deregdeg ka kulon. Ari balik ka urutna kasampak aya bapana sang kunyuk rawun.

“Hey Igog, na ku nanahaon ari sia, lulumpatan nyiksa awak …!” tumanya sang kunyuk rawun ka anakna.

“Aneh, sinarieun Bapa tumanya, kapan biasana ka Igog tara malire. Kapan biasana Bapa mah acuh beibeh … ” Si Igog ngerungkeun tarang bedangna.

“Eta tuda sia pikamelangeun. Lulumpatan lir nu weureu, ngahariwangkeun. Naha sia teh eling tawa heunteu?!”

“Weu, ari Bapa sok cegekan. Yeuh Pa. Igog mah kitu peta teh bakating ku atoh, manggih milik, meunang banda…”

“Na boga naon atuh sia teh?!”

“Sakumaha Bapa tos uninga, tos sababaraha usum hujan turun terus-terusan, tos sababaraha usum panon poe mentrang-mentring saban poe, kalapa-kalapa di nagara urang taya buahan…”

“Heeh Bapa ge nyaho, tapi na kunaon ari sia lulumpatan?

“Dangukeun heula tong waka nyempad …. Tah sabab kitu geus sabaraha usum Igog ngarasa hayang ngadahar buah kalapa. Mun peuting sok kaimpikeun rasana nu amis tur girinyih, mun beurang sok kacipta rupana nu bodas cokelat. Ah, pokona kahayang Igog kana eta buah geus lain caritakeuneun deui. Na . . . atuh, dasar milik. Ari bieu Igog panggih jeung Ki Buya, sakadang buaya nu gawena kokojayan neuleuman leuwi, inyana nawaran kalapa, cenah panggih kabawa palid ti tonggoh walungan Cipanglamun. Sabab Ki Buya mah teu beuki buah kalapa, nya ku manehna dibikeun ka Igog, asal bisa mesekna, cenah . . .”

“Duh, bagja temen maneh Igog. Memang sakabeh bangsa urang, bangsa kukunyukan waktu ieu geus kacida sonona kana rasa buah kalapa. Kabeh geus lawas teu ningali rupa-rupana acan eta buah di nagara urang.”

“Matak pantes mun Igog rek gumbira taya padana . . .”

“Tapi hanjakal …..”

“Hanjakal …?”

“Enya hanjakal. Pan ceuk Ki Buya ge dibikeun soteh mun Igog bisa mesekna.”

“Na ari Bapa teu percaya kitu? Tingali huntu Igog sakieu ranggetengna…”

“Memang huntu Igog bakal leuwih kuat manan huntu Bapa nu sawareh geus arompong, bisa jadi Igog leuwih mampuh ngajujutan tapasna manan Bapa. Tapi Bapa yakin tanaga Igog can cukup pikeun ngabantingkeun eta kalapa, pikeun meupeuskeun batokna ……”

“Memang mun dibantingkeun kitu wae mah. Tapi Igog boga akal … Kalapa nu geus bulistir taya tapasan ku Igog baris dibawa naek kana tangkal nu pangluhurna, laju dibeubeutkeun kana batu, moal teu bencar … !”

“Hahaha… memang hebat akal anjeun. Tapi anjeun can diwarah migawe sarupa kitu. Palangsiang anjeun nu tibeubeut ninggang batu ….”

“Jadi maksud Bapa . . . ?!

“Anjeun moal bisa mesekna . . . !” Sang kunyuk ngahoak bedas.

“Kajeun! Bapa teu perlu pipilueun. Da biasana ge Bapa mah tara milu mikiran kana sagala perkara nu ku Igog keur disanghareupan. Biasana ge Bapa mah namplokkeun sagala-galana keur urusan-urusan dines. Bapa leuwih resep ngusapan indung suku dunungan mananan maluruh ka mana Igog indit unggal peuting …”

“Jempe …!!!” Sora sang kunyuk rawun handaruan. Beungeutna geuneuk, sungutna ngabudah, “He begog bolon, anjeun culangung, kumawani nyarita kitu. Saha nu nangtung hareupeun anjeun teh, saha . . ?”

“Hm … Jenderal Kirdun, inohong Nagara Manaboa nu ayeuna rek ngarampas banda anakna . . . ” Si Igog teu ieuh geumpeur.

“Begog tolol! Palangsiang bener sangkaan aing salila ieu teh kaya kieu mah.”

“Na nyangka naon kitu Bapa ka uing teh … ?”

“Geus ti beh ditu keneh aing nyangka sia katerap panykit edan.”

“Gelo … ? Ti iraha … ?! “

“Saprak sia malawidang. Saprak sia teu resep cicing di imah, nganggap kuno jeung teu resep kana televisi tawa mobil. Saprak sia merekedeweng, dititah hirup rapih kalah botrok, dititah ngajaga kasehatan kalah begadang sapeupeuting, taranyang bari ngelepus udud lir lokomotip. Diwawadian kana sopan-santun kalah meta kurang ajar…”

“Hahaha . . . memang nyangka edan ka batur mangrupa pagawean nu kacida gampangna, gampang … gampang pisan! Tapi ngukur kujur sorangan, kacida hesena.” Igog seuri rangu naker, “Yeuh Pa, mun Bapa nganggap edan ka Igog, Igog ge geus ti beh ditu nyangka Bapa katerap panyakit kolot, linglung. Geus lawas Igog nyangka Bapa katerap linglung, saprak Bapa guyang dina kapalsuan. Saprak sakabeh kalakuan Bapa ngan sakadar sandiwara, imitasi! Bapa teu weleh ngawawadian supaya Igog ulah bobogohan, tapi Bapa teu weleh susulumputan miara gundik. Bapa sok rumahuh jeung kutuk gendeng pajarkeun Igog tukang ngajajahat harta, tapi Bapa sorangan kacida jamuraulna. Bapa teu weleh mapatahan Igog supaya hirup pinuh ku rasa tangung jawab bari daek ngabandungan kabutuh batur, tapi Bapa sorangan korup jeung sok sangeunahna ngaheureuykeun banda nagara … “

“Jep! Doraka anjeun Igog, ngomong sangeunahna ka nu jadi bapa. Na anjeun teu nyaho yen kitu peta teh dosa, dila’nat ku Pangeran?!”

“Hahaha … memang Bapa pinter. Jenderal Kirdun memang pinter pasang kedok. Tapi haeupeun Si Igog teu perlu. Hamo payu! Igog geus nyaho diri Bapa ka jero-jerona, munafek! Teu perlu nyebut-nyebut ngaran Pangeran. Ti baheula Bapa nitah Igog indit ngaji ka tajug-tajug, ti baheula Bapa nitah Igog sakola di madrasah-madrasah … tapi Bapa sorangan tara salat-salat acan…”

“Kurang ajar . . . !!” Jenderal Kirdun ngahoak peura. panonna beureum burial-buncelik. Budah dina sungutna mingkin ceuyah. Amarahna maksa hayangeun beudah. Kukuna sayaga pikeun nyekek beuheung anakna.

Namun orokaya, dina kaayaan nu sakitu gentingna ujug-ujug ribut sora sing sarwa sasatoan. Teuing ti iraha mimitina mangyutalaksa sasatoan geus ngariung di eta tempat, kabeh lalajo nu keur pagentreng. Rupa-rupa sasatoan, ti nu pangluhurna pangkat, tepi ka rayat kuricakanana, aya. Kumpul di dinya!

“He Jenderal Kirdun nanaonan sia rek nandasa anak…?!” Sora sakadang lodaya handaruan.

“Ampun Maharaja….” Cedok nyembah Jenderal Kirdun ka lodaya Maharaja di Nagara Manaboa. Derekdek inyana cumarita, medar kajadian antara dirina jeung anakna. Tangtu we caritana dirautan malar nguntungkeun dirina.

“Bener kitu, Igog?!” Soanten Raja dangiangan.

“Ampun jungjunan . . . aya leresna, aya lepatna…” Derekdek deui Si Igog medar carita, lalakon nu cik keneh kajadian. Sarua we dirautan ngarah nguntungkeun dirina.

“Teu puguh atuh kitu mah, itu-ieu nyieun carita bari bebela . . . ” Sang Raja nepak dampal leungeunna, “Tapi tenang, sagalana gampang diatur. Nagara urang nagara hukum, cicing kabeh ulah nyieun lampah nu inkonstitusional. leu perkara kudu dibalewatangankeun, di dinya nu salah bakal katara salahna, nu bener baris kaciri benerna. Mun bener Jenderal Kirdun sawenang-wenang ka anakna inyana tangtu meunang hukuman. Nya kitu deui Si Igog, mun bukti manehna milampah subversi, tuh tentara serigala geus sayaga pikeun ngabangkol dirina…” Sang Raja lajag-lejeg nulak cangkeng.

Sato jenuk ribut, pating kecewis.

“Kumaha tah, Jenderal Kirdun, Igog . . . sadia arandika dijagragkeun ka panengah perkara?!” Tanya Sang Raja.

“Sadaya-daya . . . ” Jenderal Kirdun jeung anakna rampak sabda.

“Alus . . . Ayeuna ieu perkara ku kula diserenkeun ka Hakim Nagara, Mister in de Rechten Incang Surincang.” Sakadang Lodaya nunjuk sakadang peucang nu sukuna pincang.

Lodaya mundur, Sakadang peucang ka hareup ingkud-ingkudan. Palu kabuyutan dina leungeuna estu leubeut ku sima.

“Hadirin. Hamo panjang papariksa, da geuning tadi ge nu dipariksa teu weleh nerangkeun ku carita nu dicampuran bebela.” Hakim Incang muka sabda.

Hadirin jempling taya nyora.

“Pokona salaku hakim, sim kuring rek nyieun katandesan ngeunaan saha-sahana nu boga hak mibanda ieu buah kalapa.” Hakim Incang nunjuk kalapa nu ngagoler hareupeunana, “Pangadilan ieu mah istimewa, teu perlu jaksa, teu perlu pembela. Da bongan tungtutan nu disusun mangpirang-pirang ayat jeung yuntoh-yuntoh sakapeung sok matak mabok, atuh eksepsi sakapeung sok matak pusing… Asa mending tong aya yurisprudensi-yurisprudensian…”Hakim Incang rarat-reret.

Hadirin pating harewos.

“Ayeuna sim kuring rek usaha nyieun kaputusan nu saadil-adilna,- Hartina ngeunah ka dua fihakanana. Boh ka Igog, boh ka bapana.” Hakim Incang dedeheman, “Ayeuna kula rek tumanya ka nu baroga perkara . . . “. Inyana malik ka sakadang begog, terus nompokeun sungutna kana ceuli Ujang Igog.

“Gog, ari maneh hayang meunangkeun perkara ieu, teu?!” Sakadang peucang ngaharewos laun pisan.

“Kantenan . . . ” Si Igog haripeut naker.

“Pulus…. eh, pucuk… pucuk Sakadang peucang namprakeun dampal leungeuna menta pupucukan kabeukina. Ngarah lesang tikoro dina cumaritana, cenah … !

Teu talangke, terekel Si Igog naek metikan pupucukan. Bro hareupeun sakadang peucang.

Hadirin pating kecewis.

Jenderal Kirdun kurawed baeud.

Hakim Incang sura-seuri, terus malik ka nu boga perkara saurang deui. Sungutna nompo ka ceuli sakadang kunyuk.

“Pa Kirdun, tangtos Bapa palay ngengingkeun ieu perkara….” Ngaharewos deui bae.

“Kantenan . . .” Haripeut, seuri koneng.

“Pulus . . . Eh, pucuk . . . pucuk….” Nampak deui wae dampal leungeunna teh.

Teu talangke, terekel sang kunyuk naek, metikan pupucukan kasedep Juragan Hakim. Bro payuneun Sang Mister in de Rechten.

Hadirin saheng pating kecewis.

Hakim Incang nakolkeun paluna.

Jep!

Ngabandungan carita nu baroga perkara, cenah arinyana boga kasanggupan masing-masing pikeun mesek eta buah kalapa . . . ” Sang Hakim nunjuk kalapa nu jadi bahan pacengkadan, “Sok ayeuna urang buktikeun…” Hakim Incang ngareret Jenderal Kirdun jeung anakna.

Jenderal Kirdun ngangkat dada. Igog dangah teuneung naker.

“Sok lgog, geura, beset tapas eta kalapa sing tepi ka bulistir, kudu tepi ka katara batokna…” Sang peucang marentah, sorana ngonerang.

Igog saged. Kerewek kana kalapa nu ngagoler, tapasna dijujutan.

Sat.

Sit.

Set.

Ngan sakedap tapas kalapa geus mayak. Batok kalapa geus katara kabehanana. Bunder.

“Nyanggakeun . . .” Si Igog diuk deui dina urutna.

“Alus…”Hakim Incang unggut-unggutan, “Ayeuna Pa Kirdun kagiliran meupeuskeun batokna.” Juragan Hakim ngareret ka Jenderal Kirdun. Ngan sakilat Jenderal Kirdun geus ngangkat buah kalapa ku leungeun kencana:

Keleweng

habek

beletak

Kalapa bencar, laju dikumpulkeun ku Jenderal Kirdun.

“Nyanggakeun . . . ” Jenderal Kirdun balik deui kana tempatna.

“Hebat … !” Hakim Incang ngangkat gadona, “Saluyu jeung hasil gawe nu baroga perkara, ieu kalapa teh ku kula baris diumumkeun ka arinyana, mun nyesa leuwihna minangka ongkos perkara…” Hakirn Incang nyarita anca. Paluna dipake nakolan batok, daging kalapa pating bolonyon.

Hadirin jempe.

Jenderal Kirdun jeung anakna nahan ambekan.

Mangrewu ceuli dipasang rancung.

“Saluyu jeung hasil gawena… Si Igog kabagean tapasna, lumayan keur nyieun tambang paranti manehna ulin gugulayunan. Atuh Jenderal Kirdun tangtu we kabagean batokna, ieu ge lumayan keur nyungging suling kameumeutna …”

“Dagingna . . . ?!” Jendral Kirdun jeung anakna rampak sabada megat carita.

Hadirin saheng sajongjongan. Terus jempe, kabeh nahan ambekan.

“Dagingna … kapan keur kula, ongkos perkara . . . ” Kalayan tandes sang peucang nempas pananya, “Ieu putusan teu bisa diganggu gugat, kajaba mun naek banding bari mayar ku pupucukan sakolanding … !” Sakadang peucang nakolkeun palu satarikna.

Hadirin ribut, surak patarik-tarik.

Igog jamotrot. Jendral Kirdun jamedud.

Sakadang Lodaya ngan ukur heuay.

Sakadang peucang pak-pik-pek meresan hasil gawena. Ngahaleuang tetembangan.

(tamat)

di copas tina blog ajib rosidi

sakantenan ngamumule bahasa daerah utamina bhs sunda ,,,,

Sunday, March 22, 2009

sholat dhuha

Shalat Dhuha Shalat Dhuha antrie Sunat Dhuha adalah salah satu shalat sunat yang sangat dianjurkan oleh Rasulullah shallallahu ‘alaihi wa sallam, maka adalah kebaikan bagi kita untuk mengetahui sunnah ini.